احمدرضازارعی

سلامی دوباره خدمت شما همراهان وبلاگ

سال 98 با ماه کامل شروع شد و اولین روز سال رو با ماه کامل تجربه کردیم

من هم تصمیم گرفتم تصاویری که از ماه کامل گرفته بودم رو در وبلاگ قرار دهم

تا شما عزیزان هم از جذابیت ماه کامل لذت ببرید

تمام تصاویر کار خودم ( احمدرضا زارعی ) هست که با دوربین canon sx50 گرفتم

اخیرا تحقیقی با حمایت ناسا، بنیاد ملی علم و دانش و کمیته اروپایی انجام شده و در نتیجه آن مشخص شده است که سیاهچاله های ابرپرجرم، هنگام شکل گیری سریع کهکشان‌ها، توسعه می‌یابند. برای تشکیل یک کهکشان شما به ستاره نیاز خواهید داشت و ستارگان از سحابی ها متولد می شوند. همچنین ، ماده ای نامرئی نیاز است به نام ماده تاریک، که همانند چسب عمل کرده و از کنده شدن ستاره ها از کهکشان جلوگیری می کند. اگر ساختار "هاله ای" ماده تاریک در با سرعت رشد کند، باعث توقف شکل‌گیری ستارگان می‌شود. در عوض‌، یک سیاهچاله ابرپرجرم می تواند پیش از تشکیل کهکشان‌، به وجود بیاید. گازهایی که توسط سیاهچاله‌های بلعیده می‌شوند‌، می‌توانستند مولد ستاره‌ها باشند.

پیش از این ، دانشمندان فکر می‌کردند که تشعشعات قوی دیگر کهکشان‌ها از شکل‌گیری ستاره‌ها در این خوشه‌های کهکشانی جوان با سیاهچاله‌های ابرپرجرم‌، جلوگیری می‌کند. اما شبیه‌سازی‌های اخیر‌، اظهار می‌کنند که رشد سریع کهکشان‌ها، کلید رشد سیاهچاله هاست.

 این تصویر ، هاله ای ماده تاریک به قطر 30 سال نوری را درون خوشه کهکشانی جوان نمایش می‌دهد. دیسک گازی چرخنده، به 3 قسمت می‌شکند که هر قسمت زیر فشار گرانش خود فرو می‌ریزد و ستاره‌ای ابرپرجرم تشکیل می‌دهد.

یک سیاهچاله‌، جرمی بسیار چگالی است که هیچ چیز نمی‌تواند از گرانش آن بگریزد، حتی نور. یک ستاره، هنگام انفجار یک ابرنواختر، می‌تواند از خود یک سیاهچاله بر جای بگذارد (در صورتی که جرم ستاره در طول عمرش حداقل 3 برابر جرم خورشید ما باشد). همچنین، یک ستاره ابرپرجرم، بدون هیچ انفجاری، می‌تواند سوخت خود را سریعا سوزانده و به سیاهچاله تبدیل شود. دانشمندان می‌گویند که این‌، نحوه شکل گیری بسیاری از سیاهچاله‌های عظیم جهان اولیه بوده است.

این پژوهش که بر پایه شبیه سازی انجام و در 23 ژانویه در ژورنال Nature منتشر شده، نتیجه می‌گیرد که تعداد سیاهچاله‌های پرجرم کیهان‌، از میزانی که پیش از این تخمین زده شده، بسیار بیشتر است.